Słowo, które leczy. „Salon Poezji: Wojtyła – Barańczak – Pilch” w Teatrze Polskim – wydarzenie z sercem i głosem Fundacji w 2015 roku

Słowo, które leczy. „Salon Poezji: Wojtyła – Barańczak – Pilch” w Teatrze Polskim – wydarzenie z sercem i głosem Fundacji na Rzecz Chorych na Parkinsona

W świecie, który coraz szybciej zapomina o zatrzymaniu się nad słowem, Teatr Polski im. Arnolda Szyfmana w Warszawie stworzył przestrzeń szczególną. Podczas jednego z archiwalnych wydarzeń – „Salonu Poezji: Wojtyła – Barańczak – Pilch”, zrealizowanego we współpracy z Fundacją na Rzecz Chorych na Parkinsona – widzowie mogli nie tylko doświadczyć głębi słowa, ale też wziąć udział w spotkaniu na styku kultury, empatii i świadomości społecznej.

Poezja – ślad osobisty

Bohaterami wieczoru byli trzej wybitni twórcy: Karol Wojtyła, Stanisław Barańczak i Jerzy Pilch – postacie nie tylko literacko znaczące, ale i silnie związane z tematem chorób neurodegeneracyjnych. Jan Paweł II i Jerzy Pilch – obaj zmagający się z chorobą Parkinsona, Stanisław Barańczak – przez lata chorujący na schorzenie neurologiczne. Ich twórczość – osobista, refleksyjna, przenikliwa – zyskała nowy kontekst, niosąc słuchaczom nie tylko literacką ucztę, ale i autentyczne świadectwo życia z chorobą.

Wyjątkowa obsada – wybitne osobowości

Słowa Wojtyły, Barańczaka i Pilcha zabrzmiały ze sceny Teatru Polskiego w wykonaniu wybitnych aktorów, których obecność dodała temu wieczorowi powagi i wzruszenia:

* Grażyna Barszczewska

* Anna Nehrebecka

* Jarosław Gajewski

Ich interpretacje tętniły emocjami – od zadumy, przez autoironię, po głęboką duchowość. Każdy z artystów wniósł coś niezwykle osobistego do wypowiadanych słów, dzięki czemu publiczność mogła nie tylko słuchać, ale naprawdę współodczuwać.

Muzyka – głos duszy

Muzyka podczas wieczoru była czymś więcej niż tłem – była drugą narracją. Za oprawę muzyczną odpowiadali wybitni instrumentaliści:

* Jakub Niedoborek – gitara klasyczna

* Mateusz Pospieszalski – saksofon, klarnet

* Borys Somerschaf – fortepian

* Maksymilian Mucha – kontrabas

* Andrzej Gondek – gitara akustyczna

Ich występy towarzyszyły recytacjom, podkreślając dramaturgię tekstu, czasem stając się jego echem, a czasem – czułym kontrapunktem. Dzięki nim wieczór nabrał wymiaru niemal medytacyjnego.

Fundacja, która łączy światy

Fundacja na Rzecz Chorych na Parkinsona, współorganizując wydarzenie, podjęła się ważnej roli – stworzenia przestrzeni, w której poezja może służyć nie tylko pięknu, ale i wsparciu. Poprzez wybór autorów, którzy osobiście doświadczyli chorób neurologicznych, wydarzenie nabrało wymiaru terapeutycznego – dla pacjentów, opiekunów i wszystkich, którzy chcą zrozumieć, że choroba to nie koniec ekspresji, ale czasem jej początek.

Kultura jako dialog

Wieczór był także symbolicznym przypomnieniem, że sztuka może i powinna pełnić funkcję społeczną. Nie tylko wzruszać – ale też otwierać oczy. Poezja Wojtyły, refleksje Pilcha, język Barańczaka – to nie tylko literatura, to dokumenty życia, ciała i ducha, które – wypowiedziane z dbałością i szacunkiem – potrafią przełamać bariery samotności i niezrozumienia.

Wydarzenie można zobaczyć w całości poniżej:

https://www.youtube.com/watch?v=UmHFrSYX4tk

https://www.youtube.com/watch?v=IeTCUAdTFy8

https://www.youtube.com/watch?v=VwQc8vSVjdI

https://www.youtube.com/watch?v=h1BRED0roKY

https://www.youtube.com/watch?v=LP4lDDI1tzw

https://www.youtube.com/watch?v=ohOSS00wzwo

https://www.youtube.com/watch?v=hcG54FerCnU&t=127s

https://www.youtube.com/watch?v=Xgb38NCebQc