Światowy Dzień Chorych na Parkinsona w Teatrze Starym – jak Lublin stał się głosem pacjentów
Lublin, Teatr Stary, rok 2016. Sala wypełniona – pacjenci, lekarze, opiekunowie i eksperci spotykają się, by mówić o jednym z najbardziej skrywanych problemów w polskim systemie zdrowia. Choroba Parkinsona, choć powszechna, wciąż pozostaje w cieniu, a pacjenci zbyt często muszą mierzyć się z nią w samotności. To wydarzenie miało przełamać tabu i zwrócić uwagę na realne potrzeby chorych.
Parkinson za zamkniętymi drzwiami
Tegoroczne obchody Światowego Dnia Chorych na Chorobę Parkinsona w Lublinie były czymś więcej niż konferencją – to było prawdziwe społeczne wołanie o pomoc. Organizatorzy, w tym Fundacja na rzecz Chorych na Chorobę Parkinsona (obecnie Fundacja Chorób Mózgu), chcieli pokazać, jak wygląda codzienność pacjentów i jak bardzo potrzebne są zmiany w systemie leczenia.
„Ludzie często myślą, że Parkinson to tylko drżenie rąk. A to całkowita nieprawda” – mówiła jedna z uczestniczek spotkania, której mąż od lat zmaga się z chorobą.
Eksperci zwracali uwagę, że oprócz leczenia farmakologicznego niezwykle istotne są rehabilitacja, opieka psychologiczna i dostęp do nowoczesnych terapii, które wciąż nie są refundowane dla wszystkich pacjentów.
Wielkie nazwiska, ważne rozmowy
Wśród prelegentów znaleźli się czołowi specjaliści, w tym neurolodzy, fizjoterapeuci i terapeuci zajęciowi. Wystąpienia koncentrowały się na tym, jak poprawić jakość życia chorych, jak ich wspierać i czego najbardziej brakuje w systemie.
Nie zabrakło również emocjonalnych świadectw samych pacjentów, którzy dzielili się swoimi historiami. „Czuję się jak więzień we własnym ciele” – mówił jeden z nich. Te słowa zapadły w pamięć wszystkim obecnym i były najmocniejszym dowodem na to, że zmiany są konieczne.
Sztuka i terapia – niezwykłe połączenie
Teatr Stary w Lublinie stał się tego dnia miejscem, w którym połączono naukę, doświadczenie pacjentów i... sztukę. Zorganizowano specjalny pokaz filmowy, prezentacje multimedialne oraz występy artystyczne, które miały na celu nie tylko edukację, ale też budowanie społecznej wrażliwości na temat choroby Parkinsona.
Występy artystyczne udowodniły, że mimo choroby można wciąż cieszyć się kulturą i życiem. To właśnie sztuka, jak podkreślali organizatorzy, może być formą terapii i wsparcia emocjonalnego.
Gdzie jesteśmy dzisiaj?
Od tamtych wydarzeń minęło kilka lat, ale wiele problemów pozostaje nierozwiązanych. Pacjenci wciąż walczą o lepszy dostęp do terapii, a ich bliscy nadal zmagają się z brakiem odpowiedniego wsparcia systemowego.
Fundacja Chorób Mózgu kontynuuje swoje działania, organizując kolejne kampanie społeczne i nagłaśniając potrzeby pacjentów. Światowy Dzień Chorych na Parkinsona w Teatrze Starym był jednym z tych wydarzeń, które na długo pozostaną w pamięci uczestników – i które pokazały, że w tej walce liczy się każdy głos.
Więcej w materiałach poniżej:
https://niepelnosprawnilublin.pl/swiatowy-dzien-chorych-na-parkinsona-w-teatrze-starym/
https://lublin.tvp.pl/24863410/swiatowy-dzien-chorych-na-chorobe-parkinsona