Styl życia każdego pacjenta znacząco różni się w zależności od tempa postępowania zmian neurologicznych oraz stadium zaawansowania choroby.

Początkowy etap choroby Parkinsona charakteryzuje się tym, iż pacjenci odczuwają łagodne i niezbyt częste objawy. W większości przypadków klinicznych pojawiające się symptomy mogą być bez problemu kontrolowane za pomocą podstawowych leków przeciwparkinsonowskich przepisywanych przez lekarzy prowadzących. Przykładem takiego leku jest lewodopa, która pomaga w kontrolowaniu napięcia mięśniowego. Kluczowa jest tutaj nauka regularności i przyzwyczajenie w przyjmowaniu leków, aby zachować ciągłość ich działania. W początkowych fazach choroby bardzo ważna jest aktywność fizyczna, która pozwala jak najdłużej utrzymać równowagę, koordynację oraz zachować siłę mięśniową. Należy również zwrócić uwagę na dietę. Warto wprowadzić owoce, warzywa oraz wystarczającą ilość białka, które jako podstawowy materiał budulcowy pomoże w regeneracji organizmu.

Już po wstępnej diagnozie, która często jest dużym obciążeniem psychicznym, bardzo ważne jest zapewnienie wsparcia psychologicznego dla pacjentów. Praca z doświadczonym terapeutą już od początkowych etapów choroby może znacznie złagodzić emocjonalne skutki pogarszającego się stanu zdrowia i łagodniej wejść w kolejne stadia choroby.

Niestety, zaawansowany etap choroby Parkinsona znacząco utrudnia życie pacjentów. Styl życia ulega znacznym zmianom, gdyż objawy nasilają się do tego stopnia, iż w skrajnych przypadkach pacjenci potrzebują pełnej 24-godzinnej opieki. Pacjenci w zaawansowanej chorobie potrzebują wsparcia pielęgniarskiego lub opiekunów do wykonywania codziennych czynności. Na tym etapie kontrole lekarskie są znacznie częstsze, ponadto wymagają współpracy z neurologami, fizjoterapeutami i rehabilitantami. Bardzo ważna jest tutaj terapia ruchowa. Jest ona jednak ukierunkowana na utrzymanie jak najlepszej jakości życia i poprawieniu wygody pacjenta, gdyż ciężko mówić o samodzielności i utrzymaniu równowagi. Ze względu na bezpieczeństwo chorych, należy zwrócić uwagę na ich środowisko. Montaż uchwytów, barierek czy też dostępność wózków inwalidzkich oraz innych specjalistycznych urządzeń znacznie poprawia poczucie bezpieczeństwa i samodzielności chorych.

Kluczowe znaczenie, w zaawansowanym stadium choroby, ma opieka psychologiczna. Wsparcie pacjentów, którym choroba niekiedy odmieniła całe życie, jest bardzo ważnym elementem codziennej terapii.

Życie z postawioną diagnozą będzie wymagać szeregu zmian i przystosowań do nowej rzeczywistości. Pierwsze zaburzenia ruchu będą wymagały zwiększonej koncentracji. Chory powinien skupiać się na utrzymaniu równowagi, stawianiu wyraźnych i długich kroków oraz utrzymaniu wyprostowanej postawy ciała. Warto ograniczyć bodźce z otoczenia, by chory nie rozpraszał się na innych rzeczach.

Po rozpoznaniu choroby należy wprowadzić również zmiany w mieszkaniu, aby było lepiej przystosowane do chorego. Odpowiednie oświetlenie, przestronność i łatwość komunikacji to kluczowe aspekty ułatwiające codzienne życie. Warto również zadbać o najczęściej używane przedmioty – powinny być łatwe w uchwyceniu.

W chwili samego ataku choroby ważne jest zachowanie spokoju, głęboki oddech oraz próba rozluźnienia mięśni. Oczywiście nie jest to łatwe, dlatego tak ważna jest odpowiednia terapia pozwalająca chorym oswoić się objawami.

Niestety, nie ma skutecznych sposobów na całkowite zapobieganie chorobie Parkinsona, ponieważ jej przyczyny nie są jeszcze w pełni poznane. Istnieją jednak kilka zasad, które mogą wpływać na zmniejszenie prawdopodobieństwa zachorowanie, oto kilka z nich.:

• Aktywność fizyczna

Nie od dziś wiadomo, że regularna aktywność fizyczna pomaga w utrzymaniu organizmu w dobrej kondycji. Ma to kluczowe znaczenie dla zdrowia układu nerwowego. Bieganie, pływanie czy jazda na rowerze mogą być szczególnie pomocne w przypadku chorób neurodegeneracyjnych. Ważne są również ćwiczenia wzmacniające mięśnie.

• Zdrowa dieta

Prawidłowo ułożona dieta bogata w warzywa, owoce, orzechy, ryby oraz niskotłuszczowe produkty mleczne wspomaga mobilizację układu nerwowego.

• Unikanie palenia tytoniu

Tytoń jest jednym z podstawowych czynników ryzyka choroby Parkinsona. Warto więc ograniczać palenie lub zupełnie rzucić nałóg, aby chronić zdrowie układu nerwowego.

• Ekspozycja na toksyny i pestycydy

Istnieje szereg badań sugerujących, iż ekspozycja na toksyny i pestycydy również zwiększa ryzyko rozwoju choroby Parkinsona, należy więc unikać tego zagrożenia.

• Regularne badania lekarskie

Podstawowa zasada to lepiej zapobiegać, niż leczyć. Ważne jest, aby regularnie wykonywać podstawowe badania lekarskie. Szybkie rozpoznanie oraz kontrola czynników ryzyka mogą być bardzo pomocne w opóźnieniu choroby Parkinsona.

• Unikanie stresu

W przypadku zdrowia mózgu bardzo ważne jest, aby ograniczać sytuacje stresogenne. U osób szczególnie narażonych na stres warto wprowadzić medytację, jogę oraz terapię psychologiczną.

• Odpowiedni sen

Bardzo ważne jest, aby pacjenci dbali o regularny i jakościowy sen. Bezsenność, zaburzenia snu oraz problemy z wybudzeniem mogą wywoływać zaburzenia w funkcjonowaniu mózgu oraz powodować ogólną dezorientację w ciągu dnia.

Musimy jednak pamiętać, że zalecenia te nie zmniejszają znacznie ryzyka zachorowania na chorobę Parkinsona. Nie istnieje żadna gwarancja, że stosując się do tych wskazówek nie zachorujemy, jednakże warto dbać o ogólną kondycję naszego organizmu, aby jak najdłużej żyć w zdrowiu.

Chociaż codzienność osób z chorobą Parkinsona niesie ze sobą wiele trudności i wyzwań, to pełna determinacji walka i postęp medycyny dają nadzieję na lepsze jutro. Mimo pojawiających się trudności, życie z chorobą Parkinsona może być wypełnione radością i spełnieniem.

Więcej o chorobie Parkinsona przeczytasz w tym artykule. Jakie rozwiązania oferuje dzisiejsza medycyna? O aktualnych sposobach leczenia choroby dowiesz się tutaj.